۱۳۸۸ آبان ۱۷, یکشنبه

نامه اي از ايران : گزارشي از سركوب و ضرب و شتم شديد مردم در 13 آبان در تهران

اين چند روز ايميلها به شدت مختل بود.روزهاي  13و14و15 سرعت اينترنت به شدت پايين آمده بود،ياهو ميل هم اصلاً باز نميشد.لااقل من هر کاري کردم باز نشد.روز 13آبان را اخبارش را حتماً داري وشنيده وديده اي.وضع جالبي در تهران نبود.از يک طرف مردم همچون روز 30خرداد به خيابانها آمده بودند.از سوي ديگر نظام، با صحنه گرداني ومديريت سپاه،از ساعات اوليه بامداد روز 13ابان-يعني از ساعت حدود2بامداد روز13آبان-نيروهايش را با مرکزيت سفارت امريکا،در تهران مستقر کرده بود.مردم ،بيخبر از اين آرايش نيروي سنگين سپاه،به خيابانها آمده بودند.در خيابانهاي منتهي به سفارت (ميدان رضائيها يا همان 7تير،خيابان روزولت يا همان مفتح پايين ميدان، خيابان طالقاني انبوه نيروهاي لباس شخصي ويگان ويژه با لباسهاي پلنگي مستقر بودند.کمترين حرکتي را بلافاصله به شدت سرکوب ميکردند.محل استقرار آنها هم در سفارت بود.در خيابان کريمخان ،وليعصر، تخت طاووس،وساير خيابانهاي مجاور، انبوه نيروهاي ويژه سپاه وانتظاني وبسيج با تجهيزات کامل انفرادي حضور داشتند.خط برخوردشان،سرکوب کامل وقاطع بود. به گفته دوستاني که در ساختمانهاي خيابان کريم خان وروزولت مقابل ديوار شرقي سفارت شاهد ماجرا بودند،هيچ کس در اين روز از گزند اين نامردمان واوباش درامان نماند.تمامي مردم به شدت مورد ضرب وشتم قرار گرفتند وحمله وهجوم اين اوباش، درتمامي سطح خيابان وپياده رو به همه افرادي که درخيابان حضور داشتند وتردد ميکردند اعم از زن ومرد پير وکودک جريان داشت.خانمي که خود در منزل مسکوني در خيابان روزولت از ساعات ابتدايي بامداد تا حوالي ساعت 2بعد ازظهرشاهد ماجرا بوده ميگفت اين بي شرفها بي هر دليلي ناگهان به هر فردي که به نظرشان ميرسيد از آنها نيست حمله مي کردند.دخترها وپسرها را ميگرفتند.سرهاي آنها را به ديوارها ميکوبيدند.با لگد به قسمتهاي حساس  پسرها دخترها ميزدند وخود ميگفت،تصورم اين است که به دليل شدت ضربه هايي که به اين صورت به دختران ميزدند بسياري از آنها حتماً به مشکلات (جسمي شديد) دچار شده اند.او ميگفت به دليل موقعيت قرارگيري منزل وي، از اين صحنه ها در اين چندماهه زياد ديده بوده ولي شدت وحشي گري روز 13 آبان،قابل وصف نبوده.با اينحال،مردم پا پس نکشيده اند.نيروهاي سرکوبگربا تجهيزات کامل،تدارکات کامل،وانواع وسايل نقليه (اتوبوس،ميني بوس، موتورسيکلت،وانتهاي لندکروز،اتومبيلهاي ويژه کنترل وسرکوب شورش، ولوازم انفرادي وجليقه هاي ضد گلوله وکاميونهاي حامل مواد غذايي وآشاميدني)به طور کاملاً تدارک شده ومجهز به ميدان آمده بودند.مردم با دست خالي، در مقابل هجوم وضربات آنها،به راستي بي دفاع بودند.بر خلاف روزهاي قبلي،پلهاي عابر پياده نيز به تسخير اين اوباش سرکوبگر درآمده بود وبه هيچ وجه اجازه تردد وحضور در وري پلها را به مردم (از ترس فيلمبرداري)نمي دادند.ضمن آنکه،دائماً افرادي از آنها به ساختمانها نگاه ميکردند وافرادي را که در پشت پنجره ها در داخل ساختمانها با موبايل يا دوربين فيلمبرداري ميکردند شناسايي وبه در ساختمان براي برخورد با آنها مراجعه مي کردند.به اين ترتيب با ممانعت از حضور وشکل گيري تشکل وسيع مردم را خيابانهاي منتهي به سفارت،مردم به سمت خيابانهاي وليعصر وتخت طاووس عقب نشستند، که به دنبال آن درگيريها به خيابنهاي حواشي اين خيابانها نيز کشيده شد.بويژه در خيابان هاي تخت طاووس وبخارست(قائم مقام فراهاني) که در خيابان بخارست، وحشي هاي سرکوبگر از سه سگ نژاد شي ان او براي حمله به مردم نيز در کنار ساير ادوات سرکوب استفاده مي کردند.البته مردم نيز به شدت با سنگ با آنها مقابله مي کردند.تظاهرات و درگيري تا حدود ساعت 3بعد از ظهر ادامه داشت.شعارها را هم که شنيده ايد وميدانيد. تعداد بازداشتيها در اين روز بسيار زياد بود.وبيشتر از آن افراد ضرب وشتم شده وآسيب ديده بودند.بعد از آن هم تا ساعات پاياني شب، ميدانهاي رضائيها،وليعصر،انقلاب، وخيابانهاي تخت طاووس وعباس آباد مملو از نيروهاي سرکوبگر بود که آنها را از ترس تجمع دوباره مردم ،تا پاسي از شب در خيابانها نگه داشتند .

 

روز 13آبان امسال نمايشي واقعي وبي شک وترديد از ضد خلقي بودن اين حاکميت وددمنشي آن بود.اکنون ديگر مردم رفته رفته مي پرسند:مبارزه بدون خشونت تا کي؟ جنايتکاراني که بي هيچ پروايي روسري از سر زنان ودختران مي کشند، باشديدترين ضربات در منظر عام بدون هيچ شرم وپروايي نقاط حساس بدن آنها را مورد ضربه وصدمه قرارميدهند، به سادگي هر خشونت محض وعياني را به اجرا در مي آورند را تا به کي با دستهاي خالي مي توان نصيحت کرد؟ واميدوار بود که به خواست مردم تن دردهد؟

 

بله به راستي اين سؤال ميرود که جنبه عمومي پيدا کند: آيا وقت آن نرسيده که با اين اراذل بي هويت فاسد وجنايتکار را مثل خودشان رفتار کرد؟

 

من را بي خبر نگذاريد.

همه را سلام برسانيد